یک اثر هنری می تواند به گواه تاریخ جایگزین ساعت ها سخنرانی و تبلیغات باشد و در این میان هنر تئاتر و نمایش سالیان سال است که دین خود را نسبت به مردم و جامعه ادا کرده است.
اما متاسفانه هنر نمایش همواره مواجه با نگاه های غیر کارشناسی بوده است که سعی می کند در دل بخشنامه ها خودی بنماید و عرض اندام کند و بی تردید اینهمه اظهار نظر غیر اصولی در زمینه هنرهای نمایشی در هیچ حرفهی دیگری به چشم نمی خورد.
در اولین روزهای سال نو متاسفانه این نوع نگاه مجدد و از سمت مسئولی در شهرداری تهران خود نمایی کرده است که سیاه و حاجی فیروز را مورد هجمه ای عجیب و ناشی از عدم آگاهی قرار داده است و بخشی از تاریخ ملی یک سرزمین را با نگاهی حاکی از عدم شناخت و پز های عالمانه بی هویت ، مصداق نژاد پرستی و برده داری دانسته است.
سیاه به عنوان شخصیتی مردمی همواره در کنار مردمان محروم قرار داشته است ، شخصیتی که پیام آور شادی و نکویی بوده و همواره در مسیر انتقاد از عادات بد مردمان گام برداشته و اجحاف در حق مردم زمانه اش را با زبان طنزی که برآمده از ادبیات و فرهنگ کهن ایرانی است فریاد زده است.
مشکل اصلی این مدیران تازه به میز رسیده شاید همین باشد که چون در سایر حوزه ها جرات ابراز وجود ندارند ، دیواری کوتاه تر از دیوار هنر پیدا نمی کنند .
نکته اینجاست که مسئولان اینچنینی به جای آنکه در پی اصلاح امور هنری که از آن سررشته ای ندارند برآیند بهتر است به امور مربوط به خود بپردازند ، اموری همانند حمایت از تشکل ها و فعالیت های هنری که سالهاست آن را فراموش کرده اند.
این در حالی است که بسیاری از مدیران و مسئولان فرهنگی در سایر نقاط کشور و در همین استان فارس و شیراز با احترام به هنر ملی و آیینی و سنتی و همچنین در جهت حمایت از هنرمندان در نیمی از برنامه های عمومی خود از همین هنرمندان سیاه بازی مدد می جویند که در این برهوت عدم توجه به هنر و هنرمندان ،جای قدردانی دارد.
فراموش نکنیم آداب و رسوم نهفته در دل سرزمینمان که با فرهنگ جامعه آمیخته است با هیچ بخشنامه ها و آیین نامه ای حذف شدنى نیستند.
امید آن است هر چه زودتر شاهد لغو این بخشنامه ها و همچنین عدم تکرار دخالت های غیر کارشناسی در خصوص مقوله فرهنگ و هنر باشیم که بخش مهمی از روح و روان یک جامعه سالم در گروه پاسداری از فرهنگ و هنر است.
نوید جعفری
بهار ۱۴۰۰
عکس :
بازبینی اجراهای خیابانی سیاه بازی ویژه نوروز ۱۴۰